XII (Prayer)
Agora pecha os ollos
e imaxina
que o que escoitas
é unha pregaria atea
dirixida a ti na escuridade
por unha voz invisible e perdida
nos templos dun amor
ritualizado.
Escoita como atravesa o silencio
ese rumor carnal desesperado
contaxiando cos seus os teus desexos
e penetrando en ti vaise asentando
inaudible e fatal
nas túas entranas.
xullo, 95
poesía última de amor e enfermidade (1992-1995)
POSITIVAS, 2010
Materiais didácticos e unha completa infromación sobre o autor na páxina da Coordinadora galega de equipos de normalización e dinamización lingüística
No hay comentarios:
Publicar un comentario