tag:blogger.com,1999:blog-42689260687331700312024-03-14T04:41:39.139+01:00Biblioteca CPI Don AurelioBlog da Biblioteca Rosalía de Castro do Colexio Don Aurelio de Cuntis. Información, actividades, recursos, propostas e moito máis arredor da lectura en todos os formatosCPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.comBlogger56125tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-22968089489194426542011-06-27T21:46:00.002+02:002011-06-27T21:46:41.142+02:00Novidades xuño 2011<div><embed align="middle" allowfullscreen="true" flashvars="mode=embed&viewMode=presentation&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Fnightmare%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&autoFlip=true&autoFlipTime=6000&documentId=110627173155-26b4dff2cbab4b78956b8eb33531bdbe&docName=novidades_xu_o&username=eladioanxo&loadingInfoText=Novidades%20do%20mes%20de%20xu%C3%B1o&et=1309203885391&er=25" menu="false" name="flashticker" quality="high" salign="l" scale="noscale" src="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf" style="height: 450px; width: 600px;" type="application/x-shockwave-flash"></embed><div style="text-align: left; width: 600px;"><a href="http://issuu.com/eladioanxo/docs/novidades_xu_o?mode=embed&viewMode=presentation&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Fnightmare%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&autoFlip=true&autoFlipTime=6000" target="_blank">Open publication</a> - Free <a href="http://issuu.com/" target="_blank">publishing</a> - <a href="http://issuu.com/search?q=biblioteca" target="_blank">More biblioteca</a></div></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-88247906494094927112011-06-12T20:02:00.001+02:002011-06-12T20:03:54.817+02:00A lúa colga dun fío máis alá das estrelas12.06.2011 Galicia Hoxe<br />
<div style="text-align: center;"><b>OQO editora presenta un feixe de novidades perfectas. Pingas de auga transparentes nas que se poden apreciar o labor de mans vellas e sabias: ‘Nimbo’, ‘O galo traganoces’, ‘Maxia!’ e ‘As aventuras de Osiño’</b></div>ROMINA BAL<br />
<div style="text-align: justify;">Botarlles gran de millo aos polos, tocar unha galiña, recoller os ovos coa avoa á tardiña, mirar para os cabalos e acariñar as súas suaves crinas, ver vacas pacendo no verde prado ou ollar os esquíos saltar dun piñeiro ao outro. O contacto coa natureza debía ser obrigado para todos os meniños da nosa contorna.<br />
Antes, como case todos os pequenos tiñamos avós que vivían do gando, era do máis cotián andar tras deles ou enredar collendo as crías das ras. Agora hai nenos que o animal máis próximo que coñecen é un can ou un gato, por iso cómpre ensinárllelos, sobre o papel e de preto, para que cando medren os respecten e gocen da súa presenza.</div><br />
<div style="text-align: justify;">OQO presenta un monllo de novidades tenras que inclúen animais e falan de agarimo empregando as palabras precisas. A maxia chega ás librerías enchida de pingas de luz e sorrisos dourados. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><a href="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110612/3_525284.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110612/3_525284.jpg" /></a><i><b>O galo traganoces</b></i>, de Roberto Mezquita e Bernardo Carvalho, é a historia dun galo e dunha galiña e de moitos, moitos máis! Un día, o galo e a galiña saíron da granxa dispostos a coñecer mundo. Corricaron por aquí e petiscaron por alá ata que tropezaron cunha nogueira grande e frondosa. Como o galo devecía polas noces, comeu tantas e tan á présa que se lle atrancaron na gorxa. Deste xeito, comeza o periplo desesperado da galiña para salvar o seu querido amigo comellón. Nesta empresa veranse implicados unha granxeira, un zapateiro, unha ovella, un ferreiro e mesmo un carballo! Todos eles non dubidan en prestar a súa axuda. Rápidos colaboran nun traballo en equipo onde, a pesar das dificultades encadeadas, acaba triunfando a boa vontade e a solidariedade. Un magnífico conto ideal para que compartan, para que se axuden, para que sexan persoas con valores e para que esquezan o individualismo feroz que o envolve todo.<br />
<br />
<a href="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110612/2_525283.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110612/2_525283.jpg" width="271" /></a>A segunda proposta das novidades de OQO é poesía feita conto. Deixar voar as persoas que queres, aqueles que forman case parte do teu ser, é unha lección de xenerosidade, de amor infinito. Este volume é deses especiais porque cada palabra que escolle é unha doa dun fermoso colar. A cada corda que<i><b> Zimbo</b></i> cortaba, o Monicrequeiro notaba como se rompían os fíos que tensaban a súa alma. Hai lazos que se deben romper para que outros como os que constrúe o afecto non rompan nunca. Esta historia emotiva tanto na prosa lírica de Arturo Abad como nas evocadoras ilustracións de Joanna Concejo mergúllase no doloroso que resulta deixar marchar as persoas que un quere. Irse e deixar ir nada ten que ver con deixar de querer. Arturo Abad sitúa o lector a ambos os lados do espello e ofrece unha visión ecuánime da situación. Deste xeito, conmove por igual, tanto coa tristeza que lle xera ao boneco de cedro Zimbo a falta de liberdade, como coa aflición que lle provoca ao Monicrequeiro a marcha de quen estima como un fillo e que desexaría que permanecese sempre ao seu carón.<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110612/6_525287.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110612/6_525287.jpg" /></a></div>De súpeto, o bebé botouse a chorar. Óscar arrolouno, colleuno no colo… pero non acougaba. Cantoulle un arrolo, paseouno pola casa. <i><b>Maxia!</b></i> é a terceira e orixinal proposta que hoxe presentamos de OQO… O de arrolalo e pasealo non serviu para nada! Entón Óscar pensou: Este bebé ten fame… Buscou pola cociña, pero a neveira estaba baleira. Este conto de Charo Pita e Madalena Matoso incide na normalización da lactación que aparece contextualizada como parte intrínseca da vida dos nenos, das súas familias e da sociedade. A mirada inocente do pequeno protagonista lémbranos a maxia que existe en moitas manifestacións da vida –como a posibilidade de aleitar– e das que os adultos non somos plenamente conscientes por habituais. E, mirando a compra con curiosidade, pensou: Que traerá para que coma o bebé? Tía Elisa deixou as bolsas, sentou no sofá e colleu o bebé, que non paraba de chorar. Despois desabotoou a blusa. Entón, o bebé quedou calado e empezou a comer. MAXIA! –dixo o avó.Os nenos viven nun eterno presente. Resúltalles difícil situarse nun futuro que vaia máis aló do mañá e o pasado limítase a onte. Por iso, é fácil comprender que Óscar recorra aos produtos que forman parte da súa alimentación actual (pasteis, cenorias, ovos, sardiñas, xamón). Un conto ideal para aqueles que vaian ter un irmanciño ou para simplemente divertírense un anaco.<br />
<br />
<a href="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110612/1_525282.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="312" src="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110612/1_525282.jpg" width="320" /></a>Por último, imos falar de d‘<i><b>As aventuras de Osiño</b></i>. Unha historia marabillosa que nos trae Helga Bansch e que fala dun osiño que non se conforma con pasar o inverno na cova. Cun grande amigo que prefire ir cara á aventura e dar o paso para gozar da vida na súa plenitude. Aquel home chegaba no mellor momento, porque Osiño non tiña ningunhas ganas de quedar na súa cova todo o inverno. Osiño, moi contento, exclamou: –Marcho na procura de aventuras! E foise co músico. Osiño emprende ilusionado e cheo de expectativas esta aventura que non se trata só dun percorrido espazo-temporal, senón, principalmente, vital. As aventuras de Osiño son unha metáfora da vida, como adoita suceder cos relatos de viaxes. Ao longo de todo un ano, o protagonista –e con el, o lector– coñecerá diferentes lugares, descubrirá e afianzará o seu potencial e particular talento, fará novos amigos e, ante todo, cumprirá o seu soño: coñecer o mar. Este periplo está cheo de encontros e tamén de desencontros, como a vida mesma, aínda que non amargos: o músico quería ir cara ao norte e Osiño ao sur, cara ao mar, claro! Como non se puxeron de acordo, nunha encrucillada despedíronse e cada un marchou polo seu lado. Ah e o final depara unha sorpresa que de seguro che gustará. Corre, e desta vez faime caso, por que todos teñen algo de especial, esas palabras doces e axeitadas que espertarán en ti un sorriso enorme!</div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-75136221373453717042011-06-05T22:28:00.000+02:002011-06-05T22:28:42.341+02:00Bilbao- New York- Bilbao, de Kirmen Uribe<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://xerais.blogaliza.org/files/2010/02/Bilbao-New-York-Bilbao_baix.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://xerais.blogaliza.org/files/2010/02/Bilbao-New-York-Bilbao_baix.jpg" width="210" /></a></div><div style="text-align: justify;">Esta novela, publicada por <a href="http://xerais.blogaliza.org/">Xerais</a>, obtivo o Premio Nacional de Narrativa 2009. A tradución foi realizada directamente do éuscaro por Isaac Xubín. Un voo entre o aeroporto de Bilbao e Nova York serve de marco para que o autor reflexione sobre o proceso de escritura dunha novela e contar a historia de tres xeracións da súa familia: a dos anos vinte, a franquista e a actual. A nostalxia pola perda da vida mariñeira tradicional na vila de Ondárroa e outra das constantes da narración.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><a href="http://kirmenuribe.com/es">Kirmen Uribe</a> consegue crear unha obra moi particular, moi orixinal, ao tempo que nos fai gozar dunha lectura áxil e suxerente. Realidade e ficción mistúranse con naturalidade, como pezas dun puzzle que encaixan a perfección, amosando a habilidade do autor para crear unha engaiolante prosa poética. Ao final, o único que podemos reprocharlle é que sexa tan curta.</div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-4260039075698547462011-05-30T01:01:00.000+02:002011-05-30T01:01:16.095+02:00En el tiempo de las mariposas, de Julia Álvarez<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.blogs.buenosaires.gov.ar/librodearena/files/2009/06/en-el-tiempo-de-las-mariposas.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.blogs.buenosaires.gov.ar/librodearena/files/2009/06/en-el-tiempo-de-las-mariposas.jpg" width="213" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Non hai moita xente que saiba que o 25 de novembro, Día da Non Violencia contra as Mulleres, fixouse en recordo das tres <a href="http://www.learntoquestion.com/seevak/groups/2000/sites/mirabal/Spanish/indice.html">irmás Mirabal</a> asasinadas pola policía secreta de <a href="http://es.wikipedia.org/wiki/Rafael_Le%C3%B3nidas_Trujillo">Trujillo</a> na República Dominicana. Asasinadas por ser mulleres, pero sobre todo pola súa oposición activa á ditadura de trinta e un anos que expandiu polo seu país o medo e a miseria moral (como ocorre con todas as ditaduras).<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><i>En el tiempo de las mariposas </i>(Alfaguara) relata a vida das catro irmás Mirabal. Partindo dunha conversa coa única supervivente, Dedé, a autora, de orixe dominicano, dálle voz ás protagonistas, conseguindo unha atmosfera veraz, non só dos aspectos máis cotiás, máis íntimos, senón tamén do asfixiante réxime do <i>Chivo</i>, protagonista tamén dun libro de Vargas Llosa: <a href="http://revista.libertaddigital.com/la-fiesta-del-chivo-73.html">La fiesta del Chivo</a>. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">É unha novela de mulleres, unha denuncia da propia explotación da muller e do machismo da sociedade. As Mirabal teñen a capacidade de elixir o seu destino, de rebelarse contra ‘El Jefe’, de superar ao medo, negándose a pregarse aos caprichos feudais do megalómano tirano, rachando co papel secundario que lles reservaba a tradición patriarcal. Guiadas polo exemplo de Minerva (a <i>mariposa</i> clandestina, que dá nome a novela), Patria e a irmá pequena, Mate, deciden unirse á loita contra a ditadura, mentres Dedé mantense á marxe, pero sempre a carón das súas irmás, apoiándoas no coidado dos seus fillos. Cada unha delas foi quen de decidir como quería vivir, con dignidade, pero non puideron sobrevivir ao terror do 'El Benefactor'.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Na novela cada irmá dá a súa propia versión dos acontecementos que viviron, desde os familiares ata os políticos. Sentimentos e actuacións políticas se suceden cun ritmo áxil que te engancha desde o primeiro momento. En ningún momento decae o interese a pesar de coñecer de antemán o dramático final. Julia Álvarez recorre a ficción de que sexan as propias irmás ás que nos relaten en detalle as súas experiencias vitais, desde a infancia ata os recordos desde o presente de Dedé, con distintos recursos estilísticos. É un libro excelente, no que a autora amosa a súa mestría para trazar caracteres e describir ambientes, cunha imaxinación desbordante pero á vez absolutamente crible. Unha novela apaixonante.<o:p></o:p></span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-27671926639722716852011-05-27T20:19:00.000+02:002011-05-27T20:19:24.850+02:00A fantástica historia da J.K. Rowling galega<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: center;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;"><b>Xerais tira do prelo 'Dragal: A metamorfose do dragón', a segunda parte dunha historia que naceu como un conto para un fillo que só lía, precisamente, a 'Harry Potter'</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #004c90; font-family: Arial;">HÉCTOR J. PENA</span></b><span style="color: #004c90; font-family: Arial;"> 24/04/2011<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><a href="http://www.toupa.net/imagenes/thumb.asp?an=220&t=3&foto=libros/dragal-ii.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://www.toupa.net/imagenes/thumb.asp?an=220&t=3&foto=libros/dragal-ii.jpg" width="246" /></a><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Harry Potter é o nome dun rapaz que protagoniza un dos maiores éxitos editoriais da historia. Con máis de 500 millóns de copias vendidas –dende a publicación do primeiro título, A pedra filosofal, no ano 1997–, os libros da saga do neno meigo son os responsables de crear toda unha xeración de lectores nun tempo no que as letras tiñan perdida a batalla fronte á televisión, internet ou as videoconsolas. Porén, o mundo que habita Harry Potter é 100% británico, como así reflicten as súas localizacións. Sirvan como exemplo o Castelo de Alnwick, onde se sitúa Hogwarts nos filmes, ou o comedor da escola de maxia, que na vida real pertence ao Christ Church College’s de Oxford.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Por iso, tomando como referencia ese mundo de fantasía, a xornalista Elena Gallego Abad pensou que ela tamén podería levar a cabo a súa propia novela de aventuras e fantasía, pero creando un universo netamente galego. E así naceu Dragal. A autora explica que no momento no que empezou a escribir, o seu fillo tiña en torno a 15 anos, “unha idade na que os rapaces teñen aínda moitas ansias por devorar fantasía”. O problema para ela era que se deu de conta de que todos os títulos que lía o neno eran “en castelán ou de autores foráneos traducidos, como o caso de <i>Harry Potter</i>, había moi pouca cousa en galego”. “Así foi como se ocorreu a idea dunha historia para dar vida a un dragón galego”, explica Elena Gallego.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">O obxectivo da autora, unha vez concibida a idea, foi “demostrar que se podía contar coas tradicións galegas para facer unha fantasía interesante”, e así foi como veu a luz o conto do último dragón galego, que ten uns fondos alicerces nas tradicións do país, que son realmente fantásticas”. Non obstante, a autora enfrontouse con outro reto: o editorial. “Eu quería escribir un libro fantástico, si, pero unha vez feito queres publicalo, o que en Galicia é moi difícil, sobre todo cando non se é coñecido nos circuítos literarios, pero para iso están os premios de literatura fantástica en Galicia, para que todos o podamos intentar”, expón. Por iso, quedar finalista na edición 2009 do Premio <a href="http://www.caixagalicia.es/"><span style="color: #004c90; text-decoration: none;">Caixa Galicia</span></a> de Literatura Xuvenil foi fundamental para que <i>Dragal</i> chegase a ver a luz.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Pouco despois do seu éxito no concurso, no 2010, a editorial <a href="http://www.xerais.es/"><span style="color: #004c90; text-decoration: none;">Xerais</span></a> lanza <i>Dragal: A herdanza do dragón</i> no marco da colección Fóra de Xogo. Esta primeira parte conta a historia de Hadrián, un rapaz aparentemente normal, pero que está destinado a converterse no último dragón galego. Nesta novela danse cita dende elementos do imaxinario fantástico galego, como un templo medieval ou certos poderes máxicos, até os valores que son recorrentes nesta clase de traballos destinados a un público xuvenil, como o compañeirismo ou a amizade, que nesta primeira entrega de <i>Dragal</i> representan Don Xurxo, o sacerdote da parroquia e Mónica, unha compañeira de clase de Hadrián.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Non obstante, a nai da criatura considera que, se ben o público obxectivo de Dragal son os mozos, o texto “ten cousas que lectores de 50, 60 ou 70 anos me teñen dito que son interesantes, pois abordo temas, por exemplo, de arquitectura e de historia, como o románico tradicional galego. Ese é un valor engadido que gusta e sorprende a moita xente”.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">A SEGUNDA PARTE, XA DISPOÑIBLE<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Con respecto ao éxito acadado pola primeira parte de <i>Dragal</i>, a súa responsable síntese moi satisfeita, pero recoñece, sincera, que non o esperaba. “Non pensaba que ía triunfar tanto, pero mentiría se dixese que non soñaba con iso. O certo é que me sorprendeu grata e positivamente”, sinala Elena Gallego, que considera que co éxito “o libro deixa de ser do seu autor e comeza a ser dos lectores”.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Asemade, a escritora considera a labor creativa que hai detrás de <i>Dragal</i> “todo un reto”. “É unha historia protagonizada por un dragón e ambientada na vida actual do século XXI, é moi complexo manter en pé a historia e buscar as coartadas necesarias para que o dragón poida seguir vivindo na vida e tempo real”. Por outra banda, Gallego afirma que “hai moito esforzo documental no texto” e, ademais, recoñece que “en cada capítulo tento sorprender o lector, pois eles saben que teñen que chegar a un punto e hai que darllo. Ás veces fago o que debo e lévoo directamente, outras veces métome nun compromiso e teño que ver logo como saio de alí...”, indica a autora entre risos.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Con respecto á elaboración da segunda parte da historia, <i>Dragal II: A Metamorfose do Dragón</i>, que xa está dispoñible nas librarías do país, Gallego Abad apunta que “cada vez é máis difícil afondar na historia”, e explícao establecendo un paralelismo coas pequenas mentiras dos nenos pequenos. “Eses contos, canto máis grandes se van volvendo máis custa mantelos. A min pásame algo parecido, porque canto máis grande é o libro máis me custa desenvolvelo, porque son moi esixente comigo como escritora e quero que cada libro sexa, cando menos, tan bo como o anterior, se non superalo”.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">A xornalista di que nas páxinas do novo volume de Draga, este decatase por primeira vez na súa milenaria historia de que existe certa limitación nos seus poderes, e para poder superala terá que absorber a materia gris do cerebro de Hadrián, e así acadar a simbiose coa súa alma. Don Xurxo e Mónica acadarán maior protagonismo nesta segunda parte, pois terán que tratar de salvar o seu amigo. “Esta segunda parte ten de todo: unha orde de cabaleiros medievais, máis referentes da cultura mitolóxica ou o alquimista máis coñecido de Galicia”, expón Elena Gallego Abad.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Con respecto á terceira parte, a escritora adianta para <a href="http://www.xornal.com/"><span style="color: #004c90; text-decoration: none;">Xornal de Galicia</span></a> que a súa idea é que estea na rúa en abril ou maio de 2012. “Cando empecei a escribir a saga de Dragal dinme de conta de que quedara curta. Entón, a partir do segundo libro, empecei a deseñala como se se tratase dunha triloxía, na que se poidan ir dando respostas a todas as preguntas que vou deixando, para que os lectores sintan as súas expectativas colmadas”, explica a escritora, que parece ter ten un obxectivo ben diferente a, por exemplo, o dos guionistas de Lost.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">DRAGAL, UNHA AVENTURA UNIVERSAL<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">A súa responsable considera que <i>Dragal</i> “é unha fantasía universal, porque os dragóns existen en todas as culturas. Eu estiven en China, e alí teñen dragóns; na cultura dos Estados Unidos hai dragóns moi importantes e ,de feito, nas principais igrexas de Nova York, como San Patricio ou San Xurxo, teñen o seu dragón correspondente. Tanto a cultura cristiá, como a árabe ou calquera outra, ten dragóns, así que creo que por esa parte funcionaría en todo o mundo”.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Cuestionada sobre a posibilidade de que a súa novela cruce os Ancares e sexa traducida a outros idiomas, como o español, Gallego Abad está segura de que, se se dese esa posibilidade, Dragal “funcionaría como o que é, unha aventura xuvenil deseñada para uns rapaces que investigan, pescudan, tentan descubrir os segredos de por que pasa isto ou o outro”.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">“O que pasa”, sinala Elena Gallego, é que “eu escribo en galego porque foi como soñei <i>Dragal</i>, porque se non fora pola nosa cultura e tradicións, o libro non existiría”. “Ademais, para traducilo a outras linguas ten que haber alguén a quen lle interese, un interese editorial. Quizais algún día apareza ese interese que eu creo que debe merecer. Chegado ese momento poderase ler noutras linguas”, conclúe.</span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-67384336967851714532011-05-21T20:34:00.002+02:002011-05-22T15:17:37.222+02:00Historias de color tierra, de Kim Dong-Hwa<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
span.fullpost
{mso-style-name:fullpost;}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial;"><b style="color: #660000;">NA NOSA BIBLIOTECA </b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><a href="http://ramenparados.blogspot.com/2008/12/resea-historias-de-color-tierra.html">http://ramenparados.blogspot.com/2008/12/resea-historias-de-color-tierra.html</a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.eslahoradelastortas.com/blog/media/season04/historias-color-tierra-2-esp.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.eslahoradelastortas.com/blog/media/season04/historias-color-tierra-2-esp.jpg" width="214" /></a></div><span style="font-family: Arial;">Como lectores aficionados al cómic en general, y al manga en particular, muchos de nosotros nos encontramos, a lo largo de nuestra vida, con obras que representan un antes y un después en nuestra existencia; obras que, quizás, podamos incuso categorizar como auténticos fetiches dentro de nuestra colección. Obras que nos calan hondo, que nos tocan la fibra sensible, que nos apasionan, emocionan e, incluso, pueden llegar a hacernos manifestar sentimientos y emociones fuera de la pura distracción o satisfacción estética.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">La obra que hoy nos ocupa, <i>Historias de color tierra</i>, ha sido una de estas obras. Una auténtica obra de arte dentro del panorama del manhwa coreano y, seguramente, una obra maestra a tener en cuenta dentro del ámbito del cómic internacional. Pero no deja de ser una apuesta arriesgada y no apta para todo tipo de público: es una obra adulta, una bellísima metáfora sobre la mujer, la relación entre una madre y una hija, y los cambios que sufre esta última en su paso hacia la madurez. Sin duda, una obra que merece ser leída, tanto por su contenido artístico y literario, como por su expresión sincera de la condición humana.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><b><span style="font-family: Arial;">El crecimiento de una mujer</span></b></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><i><span style="font-family: Arial;">Historias de color tierra</span></i></span><span class="fullpost"><span style="font-family: Arial;"> nos cuenta, a modo de relato poético de corte costumbrista, el avance de la jovencísima <b>Ihwa</b> (de apenas siete años al inicio del cómic) hacia la edad adulta, pasando por su desarrollo como adolescente, con todos los cambios que ello conlleva. Estos cambios los veremos tanto en su manera de conocer y aprehender el mundo, como en su conciencia de sí misma, a medida que va descubriendo su condición de mujer, en un principio únicamente a través de las diferencias físicas con los niños de su edad, más tarde a través del descubrimiento de su propia sexualidad.</span></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><span style="font-family: Arial;">Pero Ihwa, a pesar de ser el personaje principal de la historia, no es, ni mucho menos, la única: otro de los pilares fundamentales del relato es la madre de la niña, <b>Namwon</b>, viuda y regente de una posada. La madre seguirá con cariño y preocupación los cambios que su hija está experimentando durante su crecimiento y veremos cómo, poco a poco, irá adquiriendo conciencia de que, a medida que su hija se encamina hacia la edad adulta, los caminos de ambas están cada vez más alejados.</span></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><span style="font-family: Arial;">Pero no sólo eso: el relato nos ofrecerá también la visión del mundo por parte de la madre, en su condición de viuda en una sociedad machista que la margina y que, muchas veces, utiliza su condición como motivo de burla. Y esta visión propia y emotiva también da lugar a los sentimientos y sensaciones de la madre como persona, como mujer: en el momento en el que aparece un afable pintor ambulante del cual ella se enamora, aparece esa necesidad emocional que, hasta el momento, parecía oculta y que cada vez se hace más evidente a medida que transcurre la obra, tanto para Ihwa como para el lector.</span></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><span style="font-family: Arial;">Ihwa también tendrá su contrapartida masculina: un joven monje budista le hace descubrir el amor, en un principio un amor muy inocente que, a medida que la niña crece, va tiñéndose de sensualidad. La belleza poética con la que el autor endulza cada una de estas relaciones entre los diferentes personajes nos hará estremecer y emocionarnos, a la vez que constituyen una intensa reflexión sobre la esencia de la mujer. Y lo más importante: una reflexión hecha por un hombre, y seguramente dirigida a un público mayoritariamente masculino.</span></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><span style="font-family: Arial;">Esta reflexión nos llega, fundamentalmente, a través de dos metáforas, como señala al final del primer volumen el crítico de cómic coreano <b>Hwang Minho</b>: por un lado, las flores como imagen de los diferentes personajes, identificación creada a partir tanto de sus rasgos característicos como de las emociones que éstos producen en la niña; y, por el otro, la lluvia como elemento renovador y de crecimiento de la persona, ya que cada capítulo del libro se corresponde a un episodio dentro de la vida de las dos mujeres, entre los cuales siempre hay un sitio para la lluvia. Esta lluvia se relaciona directamente con los cambios que sufre la niña durante su crecimiento, aunque también sirve para marcar otros cambios dentro de la narración, como la consumación del amor entre el pintor y la madre, o la llegada de la primera menstruación de Ihwa.</span></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><b><span style="font-family: Arial;">Poesía visual</span></b></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><span style="font-family: Arial;">En <i>Historias de color tierra</i> el erotismo se fusiona de forma intrínseca con las estampas tradicionales de la sociedad coreana tradicional, telón que sirve de trasfondo para todos los acontecimientos y emociones que veremos en el <i>manhwa</i>. Emociones que, por otro lado, el autor representará únicamente a través de imágenes sin ningún tipo de texto. Y, otras veces, ornamentando los espléndidos dibujos de la obra con textos de un alto nivel poético y artístico, mezclándose, a su vez, con la sabiduría tradicional de Corea. De esta manera, se descubre ante nosotros un autor que, con razón, está considerado como uno de los mayores autores e impulsores del cómic coreano.</span></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span class="fullpost"><span style="font-family: Arial;">El dibujo, sin duda, sorprende en ocasiones por su sencillez, aunque siempre está realizado mediante trazos y líneas finísimas, con un gusto por la belleza formal como pocas veces hemos visto. Por otro lado, en los momentos en los que el autor quiere plasmar al detalle los elementos que conforman el entorno sobre el que discurre la historia, nos veremos sorprendidos con retratos paisajísticos de gran belleza. En muchas ocasiones, creeremos estar ante una colección de antiguas estampas, como aquellas dibujadas en tinta y acuarela. Pero eso sí, nunca perdiendo de vista el desarrollo poético y argumental de la narración: en todo momento dibujo y texto van unidos irremediablemente, creciendo en densidad y profundidad a medida que Ihwa va adquiriendo su propia idea e imagen sobre el mundo que la rodea.</span></span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-11193834534309383242011-05-19T01:10:00.000+02:002011-05-19T01:10:04.606+02:00Na Fonsagrada falan galego porque si<div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Este é o vídeo do IES Fontem Albei da Fonsagrada, que gañou o primeiro certame de vídeo convocado polo Correlingua co lema "Eu falo galego porque..."</span></div><br />
<div style="text-align: center;">"<object style="height: 390px; width: 640px;"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/JCgKj33IiHE?version=3"><param name="allowFullScreen" value="true"><param name="allowScriptAccess" value="always"><embed src="http://www.youtube.com/v/JCgKj33IiHE?version=3" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" allowScriptAccess="always" width="640" height="390"></object></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-8974217269686039662011-05-17T22:05:00.000+02:002011-05-17T22:05:00.255+02:00Todo é silencio, de Manuel Rivas<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0/clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0/clip_editdata.mso" rel="Edit-Time-Data"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Times;
panose-1:2 0 5 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
p
{margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Times;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Times;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";}
p.separator, li.separator, div.separator
{mso-style-name:separator;
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:10.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Times;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Times;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div align="right" style="margin: 0.1pt 0cm; text-align: right;"><b><span style="color: #0b5394;">NA NOSA BIBLIOTECA </span></b></div><div align="center" style="margin: 0.1pt 0cm; text-align: center;"><i><span style="font-size: 18pt;">“…Está máis bonita calada. Ela non sabe para que serve a boca. Para calar.”</span></i></div><div align="center" class="separator" style="margin: 0.1pt 0cm; text-align: center;"><a href="http://www.xerais.es/jpg_g/xerais/XG00179901.jpg"><span style="color: blue; text-decoration: none;"></span></a><o:p></o:p></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.xerais.es/jpg_g/xerais/XG00179901.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://www.xerais.es/jpg_g/xerais/XG00179901.jpg" /></a></div><div style="margin: 0.1pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial;">Esta é a última novela de Manuel Rivas, ao que xa podemos considerar un clásico da literatura galega. Ademais de gustarme como escritor aparecio tamén o seu compromiso, el móllase, desde o Xurelo a Nunca Máis, ou a defensa da lingua, sempre está aí. Acostumaba a gozar máis cos seus contos que cas súas novelas, pero teño que dicir que con <i>Todo é silencio </i>acada o nivel dos seus contos. De xeito que sendo unha novela redonda, non perfecta, podemos contemplala como unha sucesión de narracións breves, á maneira das escenas cinematográficas. A narrativa de Rivas é claramente identificable desde as primeiras páxinas, sucedéndose unha serie de presenzas amables e retranqueiras que forman parte do universo do autor.</span></span></div><div style="margin: 0.1pt 0cm; text-align: justify;"><br />
</div><div style="margin: 0.1pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Arial;">A historia do paso do contrabando á cocaína relátase a través de catro ou cinco personaxes principais que medran baixo a sombra do gran capo Mariscal. A min o que máis me gustou foi a primeira parte, pura prosa poética, na que o autor consegue crear unha atmosfera mariñeira engaiolante e verosímil. Pena que Malpica desapareza axiña. Cando a novela se centra máis nos feitos que nos personaxes e os seus sentimentos, diminúe a fascinación, quizais porque non nos sorprenden esas historias de mafias, violencia e drogas. Podemos lelas cada día no xornal, nas rías galegas ou en calquera outra parte. Aínda así, unha gran novela que cumpre co requisito fundamental de non aburrir nunca e turrar de ti ata a derradeira palabra.</span></span></div><div align="right" style="margin: 0.1pt 0cm; text-align: right;"><span style="font-family: Arial;">Heladio </span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-87821113809424686912011-05-09T23:54:00.000+02:002011-05-09T23:54:43.234+02:00Lois Pereiro<div style="text-align: left;">XII (Prayer)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-csBb8RHda58/TchhHKd4rOI/AAAAAAAAAD0/x5Orzsv_SY8/s1600/exposici%25C3%25B3n_lp_sg.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-csBb8RHda58/TchhHKd4rOI/AAAAAAAAAD0/x5Orzsv_SY8/s320/exposici%25C3%25B3n_lp_sg.png" width="224" /></a></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">Agora pecha os ollos</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">e imaxina</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">que o que escoitas</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">é unha pregaria atea</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">dirixida a ti na escuridade</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">por unha voz invisible e perdida</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">nos templos dun amor</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">ritualizado.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">Escoita como atravesa o silencio</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">ese rumor carnal desesperado</span></div><div style="text-align: left;"><a href="http://codigocero.com/local/cache-vignettes/L420xH280/lois_pereiro-2-7a3be.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="133" src="http://codigocero.com/local/cache-vignettes/L420xH280/lois_pereiro-2-7a3be.jpg" width="200" /></a><span style="font-size: large;">que se achega nocturno á túa existencia</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">contaxiando cos seus os teus desexos</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">e penetrando en ti vaise asentando</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">inaudible e fatal</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">nas túas entranas.</span></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><i>xullo, 95</i></div><br />
<u><b>poesía última de amor e enfermidade (1992-1995)</b></u><br />
POSITIVAS, 2010<br />
<br />
<a href="http://www.coordinadoraendl.org/letras2011/index.php?pax=arr" style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Materiais didácticos e unha completa infromación sobre o autor na páxina da Coordinadora galega de equipos de normalización e dinamización lingüística</a>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-22809841198479822112011-05-08T22:24:00.000+02:002011-05-08T22:24:39.747+02:00Outro grande que se foi: Ernesto Sábato<div style="text-align: justify;">Hai uns días faleceu o gran autor arxentino Ernesto Sábato. O autor de obras coma <i>El Túnel</i> ou <i>Sobre héroes y tumbas</i>, destacou tamén polo seu compromiso cos dereitos humanos que se plasmou no informe coñecido como Nunca Más, que el mesmo redactou, sobre os horrores da Ditadura arxentina.</div><br />
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="510" src="http://www.youtube.com/embed/ElWUGoVo9wk?rel=0" width="640"></iframe>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-24459775465078583292011-05-05T17:46:00.001+02:002011-05-05T17:46:02.340+02:00Xornadas Día do Libro<a href="http://1.bp.blogspot.com/-2AEscoZOB9k/TcLGCY9NG4I/AAAAAAAAADs/Ib0fj1_4_Xc/s1600/D%25C3%258DA+LIBRO.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://1.bp.blogspot.com/-2AEscoZOB9k/TcLGCY9NG4I/AAAAAAAAADs/Ib0fj1_4_Xc/s400/D%25C3%258DA+LIBRO.jpg" width="282" /></a> <link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_themedata.xml" rel="themeData"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:"Courier New";
panose-1:2 7 3 9 2 2 5 2 4 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:-536859905 -1073711037 9 0 511 0;}
@font-face
{font-family:Wingdings;
panose-1:5 0 0 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-charset:2;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;}
@font-face
{font-family:Wingdings;
panose-1:5 0 0 0 0 0 0 0 0 0;
mso-font-charset:2;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:0 268435456 0 0 -2147483648 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:GL;}
h2
{mso-style-unhide:no;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-link:"Título 2 Car";
mso-style-next:Normal;
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
text-align:center;
mso-pagination:widow-orphan;
page-break-after:avoid;
mso-outline-level:2;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ansi-language:ES;}
span.Ttulo2Car
{mso-style-name:"Título 2 Car";
mso-style-unhide:no;
mso-style-locked:yes;
mso-style-link:"Título 2";
mso-ansi-font-size:12.0pt;
mso-bidi-font-size:12.0pt;
mso-ansi-language:ES;
font-weight:bold;}
.MsoChpDefault
{mso-style-type:export-only;
mso-default-props:yes;
font-size:10.0pt;
mso-ansi-font-size:10.0pt;
mso-bidi-font-size:10.0pt;}
@page WordSection1
{size:595.3pt 841.9pt;
margin:53.95pt 67.3pt 70.9pt 66.0pt;
mso-header-margin:35.45pt;
mso-footer-margin:35.45pt;
mso-paper-source:0;}
div.WordSection1
{page:WordSection1;}
/* List Definitions */
@list l0
{mso-list-id:141965568;
mso-list-type:hybrid;
mso-list-template-ids:-1782163788 2073089624 201981955 201981957 201981953 201981955 201981957 201981953 201981955 201981957;}
@list l0:level1
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:-;
mso-level-tab-stop:57.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:57.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";}
@list l0:level2
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:o;
mso-level-tab-stop:93.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:93.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:"Courier New";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";}
@list l0:level3
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:;
mso-level-tab-stop:129.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:129.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:Wingdings;}
@list l0:level4
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:;
mso-level-tab-stop:165.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:165.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:Symbol;}
@list l0:level5
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:o;
mso-level-tab-stop:201.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:201.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:"Courier New";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";}
@list l0:level6
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:;
mso-level-tab-stop:237.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:237.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:Wingdings;}
@list l0:level7
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:;
mso-level-tab-stop:273.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:273.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:Symbol;}
@list l0:level8
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:o;
mso-level-tab-stop:309.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:309.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:"Courier New";
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";}
@list l0:level9
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:;
mso-level-tab-stop:345.7pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:345.7pt;
text-indent:-18.0pt;
font-family:Wingdings;}
@list l1
{mso-list-id:830369770;
mso-list-type:hybrid;
mso-list-template-ids:-215811964 201981967 201981957 201981979 201981967 201981977 201981979 201981967 201981977 201981979;}
@list l1:level1
{mso-level-tab-stop:36.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l1:level2
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:;
mso-level-tab-stop:72.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;
font-family:Wingdings;}
@list l1:level3
{mso-level-number-format:roman-lower;
mso-level-tab-stop:108.0pt;
mso-level-number-position:right;
text-indent:-9.0pt;}
@list l1:level4
{mso-level-tab-stop:144.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l1:level5
{mso-level-number-format:alpha-lower;
mso-level-tab-stop:180.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l1:level6
{mso-level-number-format:roman-lower;
mso-level-tab-stop:216.0pt;
mso-level-number-position:right;
text-indent:-9.0pt;}
@list l1:level7
{mso-level-tab-stop:252.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l1:level8
{mso-level-number-format:alpha-lower;
mso-level-tab-stop:288.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l1:level9
{mso-level-number-format:roman-lower;
mso-level-tab-stop:324.0pt;
mso-level-number-position:right;
text-indent:-9.0pt;}
@list l2
{mso-list-id:1388992741;
mso-list-type:hybrid;
mso-list-template-ids:806283512 201981967 -1805601982 201981979 201981967 201981977 201981979 201981967 201981977 201981979;}
@list l2:level1
{mso-level-tab-stop:36.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l2:level2
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:;
mso-level-tab-stop:42.55pt;
mso-level-number-position:left;
margin-left:39.7pt;
text-indent:-14.2pt;
font-family:Wingdings;}
@list l2:level3
{mso-level-number-format:roman-lower;
mso-level-tab-stop:108.0pt;
mso-level-number-position:right;
text-indent:-9.0pt;}
@list l2:level4
{mso-level-tab-stop:144.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l2:level5
{mso-level-number-format:alpha-lower;
mso-level-tab-stop:180.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l2:level6
{mso-level-number-format:roman-lower;
mso-level-tab-stop:216.0pt;
mso-level-number-position:right;
text-indent:-9.0pt;}
@list l2:level7
{mso-level-tab-stop:252.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l2:level8
{mso-level-number-format:alpha-lower;
mso-level-tab-stop:288.0pt;
mso-level-number-position:left;
text-indent:-18.0pt;}
@list l2:level9
{mso-level-number-format:roman-lower;
mso-level-tab-stop:324.0pt;
mso-level-number-position:right;
text-indent:-9.0pt;}
ol
{margin-bottom:0cm;}
ul
{margin-bottom:0cm;}
-->
</style> <br />
<h2 style="margin: 6pt 0cm;"><span lang="ES" style="font-size: 18pt;">DÍA DO LIBRO, 23 DE ABRIL DO 2011<o:p></o:p></span></h2><div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;"><b><span lang="ES">DATAS CONMEMORACIÓN: 26 DE ABRIL - 13 DE MAIO<o:p></o:p></span></b></div><ol start="1" style="margin-top: 0cm;" type="1"><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; margin-top: 6pt;"><b><span lang="ES">CREANDO LIBROS, CREANDO SOÑOS...<o:p></o:p></span></b></li>
</ol><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 6pt 18pt; text-align: justify;"><span lang="ES">Nas titorías e/ou nas outras materias, elaboraremos un libro artesanal cun contido e unha estética axeitadas a cada idade.<o:p></o:p></span></div><br />
<ul><li><span lang="ES" style="font-family: Wingdings;"><span style="font: 7pt "Times New Roman";"></span></span><span lang="ES">INFANTIL E PRIMEIRO CICLO DE PRIMARIA: Traballarase con diferentes <b>personaxes de contos</b> e elaborarase un libro de aula con todos os personaxes.<o:p></o:p></span></li>
<li><span lang="ES" style="font-family: Wingdings;"><span style="font: 7pt "Times New Roman";"></span></span><span lang="ES">2º CICLO DE PRIMARIA: Tratarase o tema da tradición e a literatura popular (<b>lendas, refráns, contos...</b>), e co material recopilado farase o libro de aula.<o:p></o:p></span></li>
<li><span lang="ES" style="font-family: Wingdings;"><span style="font: 7pt "Times New Roman";"></span></span><span lang="ES">3º CICLO DE PRIMARIA: Traballarase a <b>creatividade literaria</b>. Cada aula creará un conto orixinal ilustrado. O protagonista, preferentemente, debe ser un libro.<o:p></o:p></span></li>
<li><span lang="ES" style="font-family: Wingdings;"><span style="font: 7pt "Times New Roman";"></span></span><span lang="ES">ESO<o:p></o:p></span></li>
</ul><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 6pt 57.7pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span lang="ES">Facendo <b>arte</b> cos libros (Departamento de Plástica)<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm 6pt 57.7pt; text-indent: -18pt;"><span lang="ES">-<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><b><span lang="ES">Creación</span></b><span lang="ES"> (titorías, Departamento de Lingua Castelá, etc.)<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: justify;"><span lang="ES">Os libros resultado do traballo da cada aula serán encadernados, valorándose o formato e a estética en xeral, e exporanse na entrada do Colexio. <b><u>Data límite de entrega: 6 de maio do 2011.</u></b><o:p></o:p></span></div><ol start="2" style="margin-top: 0cm;" type="1"><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; margin-top: 6pt;"><b><span lang="ES">APRENDEMOS DOS LIBROS NA BIBLIOTECA<o:p></o:p></span></b></li>
</ol><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: justify;"><span lang="ES">Desde o Equipo de Dinamización da Biblioteca elaboraremos unha serie de actividades para o alumnado destinadas a un maior coñecemento do libro e do seu mundo, a desenvolver na Biblioteca. As actividades, adaptadas ás distintas idades, poderán desenvolverse no horario que as titorías ou, se é o caso, o profesorado doutras materias, considere máis oportuno.<o:p></o:p></span></div><ol start="3" style="margin-top: 0cm;" type="1"><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; margin-top: 6pt; text-align: justify;"><b><span lang="ES">RELATO ENCADENADO... EN REDE<o:p></o:p></span></b></li>
</ol><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: justify;"><span lang="ES">Durante as dúas semanas da conmemoración, nos recreos, disporase dun ordenador na entrada do Colexio, para que o alumnado que previamente se teña anotado, vaia escribindo un relato encadenado. Cada alumno ou alumna só poderá escribir un deteminado número de caracteres por día.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: justify;"><span lang="ES">Os relatos resultantes, se teñen unha calidade axeitada, serán publicados no blog da Biblioteca.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 0cm; text-align: justify;"><span lang="ES">Escribiremos tres relatos: Infantil e 1º Ciclo de Primaria; 2º e 3º Ciclo de Primaria; ESO<o:p></o:p></span></div><ol start="4" style="margin-top: 0cm;" type="1"><li class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; margin-top: 6pt; text-align: justify;"><b><span lang="ES">XORNADA DE PORTAS ABERTAS PARA AS NAIS E PAIS: 4 DE MAIO<o:p></o:p></span></b></li>
<li class="MsoNormal" style="margin-bottom: 6pt; margin-top: 6pt; text-align: justify;"><b><span lang="ES">EXPOSICIÓN DE LIBROS SINGULARES E MURAIS CON INFORMACIÓN SOBRE OS LIBROS (26 DE ABRIL- 6 DE MAIO).<o:p></o:p></span></b></li>
</ol>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-34415008069201587692011-04-29T00:01:00.001+02:002011-04-29T00:03:11.285+02:00As partes do libroUnha fermosa e didáctica presentación da Biblioteca Pública da Coruña que nos ilustra sobre as partes dun libro e da metodoloxía usada para clasificalos na Biblioteca.<br />
<div><br />
<embed align="middle" allowfullscreen="true" flashvars="mode=embed&viewMode=presentation&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&documentId=110311111428-47d22e1fefdd4868b98b309b869e811d&docName=partes_dun_libro-2011&username=pazosmeiras&loadingInfoText=Partes%20dun%20libro&et=1304027786108&er=32" menu="false" name="flashticker" quality="high" salign="l" scale="noscale" src="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf" style="height: 450px; width: 600px;" type="application/x-shockwave-flash"></embed><br />
<div style="text-align: left; width: 600px;"><a href="http://issuu.com/pazosmeiras/docs/partes_dun_libro-2011?mode=embed&viewMode=presentation&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true" target="_blank">Open publication</a> - Free <a href="http://issuu.com/" target="_blank">publishing</a> - <a href="http://issuu.com/search?q=bibliotecas" target="_blank">More bibliotecas</a></div></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-723940201478958332011-04-27T20:15:00.002+02:002011-04-27T20:17:39.645+02:00O lector de biblioteca xa leva un «e-reader» á súa casa<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: center;"><span style="font-family: Arial;"><b>A Ánxel Casal de Santiago é das primeiras de España en prestar o dispositivo de lectura electrónica aos seus usuarios</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_VoIwG-1mHbA/SW48pv_2xOI/AAAAAAAAC-Y/CLSIc2_uepM/s200/sony-ebook-readers-320x200.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/_VoIwG-1mHbA/SW48pv_2xOI/AAAAAAAAC-Y/CLSIc2_uepM/s200/sony-ebook-readers-320x200.jpg" /></a>Manuel Beceiro, Santiago / La Voz de Galicia/ 27-4-2011<br />
<br />
<span style="font-family: Arial;">A Biblioteca Pública Ánxel Casal é desde onte mesmo unha das poucas biblioteca españolas, exactamente 15, que contan cun novo servizo: o préstamo de dispositivos de lectura de libros en formato electrónico. A súa directora, Carina Fernández Faya, presentou esta nova prestación que ofrecerá a Ánxel Casal para, segundo explicou, «facer accesible a información e a cultura a todos vos seus usuarios», obxectivo de toda biblioteca pública. Os lectores, xa que logo, xa teñen á súa disposición 48 destes aparellos: 20 para levar ao seu domicilio, 8 para consulta na sala e outros 20 para os integrantes dos seus clubs de lectura.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Pero a novidade do servizo que presentou a biblioteca radica na posta en funcionamento, por primeira vez en España, dunha plataforma elaborada pola Dirección Xeral do Libro e Bibliotecas, desde o que os usuarios poderán descargar eles mesmos, nos dispositivos que se lles prestarán, os libros en formato electrónico que aparecen no catálogo da plataforma. Nela inclúense obras literarias en español, inglés, francés e alemán, así como ligazóns a sitios como o Proxecto Gutenberg e Bivir (Biblioteca Virtual dá Asociación de Tradutores Galegos) para a descarga de libros en galego.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">A cultura e a información, como ben destacou a directora, viñan utilizando o libro e as publicacións periódicas impresas, pero desde finais do século pasado novos soportes electrónicos veñen abrindo paso, como o cederrón ou o deuvedé, aos que lles sucede posteriormente a irrupción da rede Internet.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><b><span style="font-family: Arial;">Non discriminación </span></b><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">As Biblioteca Ánxel Casal, para non discriminar aos usuarios que non teñen recursos que lles posibiliten acceder a estes aparellos, puxo en funcionamento ordenadores para conectarse a Internet, <i>wifi </i>para que a xente con computadores puidese conectarse, e desde este mesmo mes a prestación de computadores portátiles aos usuarios que carezan destes aparellos.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">«Cada vez tratamos de estar máis ao día non que son as novas tecnoloxías e todos aqueles aparellos ou ferramentas por onde circula a información e a cultura», explicou na presentación do novo servizo Carina Fernández. Por todo iso, a biblioteca pública compostelá pretende agora pór o acento no novo modo de acceder aos contidos mediante os libros electrónicos (<i>e-books</i>) e os aparellos lectores dos mesmos (<i>e-readers</i>) que nos últimos anos están a ter cada vez maior implantación.<o:p></o:p></span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-11719633945811493452011-04-25T11:37:00.000+02:002011-04-25T11:37:10.388+02:00Libros en el 'gulag'<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_20yJHBv1lVo/RxsV7B3BN0I/AAAAAAAAAjs/RcL6Y4qRYVA/s400/tolstoi+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/_20yJHBv1lVo/RxsV7B3BN0I/AAAAAAAAAjs/RcL6Y4qRYVA/s400/tolstoi+2.jpg" /></a></div><span style="font-size: x-small;">MÓNICA ZGUSTOVA 24/04/2011</span> (El País)<br />
<div style="text-align: justify;">Hace dos semanas, en Moscú, visité a varias mujeres que habían pasado su juventud en el gulag estalinista. Para llegar a sus apartamentos en los enormes bloques de pisos de paneles prefabricados llamados jrushchovki, era preciso coger el metro y luego el tren o el trolebús. Allí, en la periferia de la capital, las expresas políticas me recibieron con la proverbial hospitalidad rusa. Nunca rehabilitadas del todo, recordaron los años de su cautiverio no sólo con horror. Varias de ellas me confesaron que sin esa experiencia su vida hubiera resultado incompleta.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Me costó entenderlo. Primero pensé que defendían su juventud en el gulag porque no tuvieron otra. Pero a medida que la conversación avanzaba y me mostraban sus fotos y sus libros (todas ellas erigieron en sus humildes pisos unas bibliotecas admirables), lo fui comprendiendo. Lo excepcional que esas mujeres encontraron en el gulag fue la amistad: una amistad invulnerable, abnegada, firme.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Gaira Artiómovna Vesiólaia me enseñó pequeñas libretas hechas a mano: la poesía que se escribía en el gulag. "Puesto que los libros estaban prohibidos, por las noches recitábamos de memoria esos poemas que habían compuesto algunas de nosotras; preferíamos dormir menos y humanizarnos, elevarnos con la poesía," me explicó Gaira. Entonces recordé mi reciente encuentro con Irina Emeliánova, la hija de Olga Ivínskaia que fue el último amor de Borís Pasternak y en quien éste se inspiró para crear el inmortal personaje de Lara, la heroína de Doctor Zhivago. Irina me contó que, tras la muerte de Pasternak, tanto su madre como ella habían ido a parar al gulag. Allí Irina se enamoró de un preso, traductor de poesía. Los dos enamorados se comunicaban ocultando poemas entre los ladrillos del muro que separaba el campo de las mujeres del de los hombres. Él le dejaba poesías francesas, ella poemas de Pasternak en minúsculos trozos de papel.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Valentina Grigórievna Íevleva, actriz que había pasado ocho años en el gulag de Kotlas, un desierto helado, por haber sido la hija de un "enemigo del pueblo" (a su padre lo fusilaron en los años treinta), compartió conmigo un recuerdo. Una vez, tras una brutal paliza que le infligieron los guardianes del campo, tuvieron que intervenirla en una mano. En la barraca de la enfermería por milagro encontró un libro: Guerra y paz. Era el primer libro que tocaba en muchos años. Mientras se recuperaba de la operación lo leyó a escondidas, y tan pronto lo acababa, volvía a empezarlo con avidez. Así, a falta de otros libros, leyó la novela de Tolstói cuatro veces. Al salir del gulag, la habitación que alquilaba, se llenó de libros hasta el techo: "Me pasaba los días y las noches leyendo. Era insaciable," confesó Valentina, hoy minusválida. "Puesto que después del gulag no pude rehacer mi vida -la gente desconfiaba de una antigua presa-, los libros dieron sentido a mi existencia."</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Galina Stepánovna Safónova es más joven que las demás porque nació en un gulag siberiano, en los años 40. Puesto que la barraca, que de niña compartía con su madre y otras presas, era lo único que conocía de pequeña, lo vivía como algo natural. Y hasta hoy conserva los libros que las presas confeccionaron para ella. Tomé uno al azar, Caperucita roja: papeles de distinto tamaño, cosidos juntos a mano; en cada página dibujos hechos con lápices de colores: Caperucita con su cesto de regalos; el lobo con la abuela; Caperucita con el lobo disfrazado... y el texto del cuento inscrito con pluma. "¡Qué feliz me hizo cada uno de esos libros!" exclamó Galina: "De niña esos fueron mis únicos puntos de referencia culturales. Mire, los he guardado toda la vida, ¡es mi tesoro!".</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Elena Vladímirovna Márkova, que había pasado más de 10 años en un régimen especialmente duro en las minas de Vorkutá, en la taiga más allá del círculo polar, me enseñó un libro de Pushkin, adornado con antiguos grabados, impreso en 1905. "En el campo, este libro de procedencia desconocida, pasó por centenares, tal vez miles de manos. Los libros tienen sus vidas, sus historias y destinos, igual que los hombres." Elena me mostró también un archivo de cartas que le habían mandado a escondidas, de una barraca a otra, algunos presos: filósofos y escritores. Con sumo cuidado toqué esos pedacitos de papel, llenos de una letra minúscula medio borrada, y constaté que hablan de Kierkegaard, Goethe, Beethoven, Gogol. Al salir del campo, a los 37 años Elena se puso a estudiar en la universidad para luego convertirse en una destacada especialista mundial en cibernética. Abandonó su carrera al cumplir los 80, hace siete años. "Todo eso gracias a los escasos libros que pude tocar en el gulag," concluye, y exclama: "Nadie se puede imaginar lo que para los presos significaba un libro: ¡era la salvación! ¡Era la belleza, la libertad y la civilización en medio de la barbarie!"</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: right;">Monika Zgustova es escritora.</div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-77752712892144145192011-04-21T16:23:00.000+02:002011-04-21T16:23:03.764+02:00Y María vendió un millón<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:Georgia;
panose-1:2 4 5 2 5 4 5 2 3 3;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
/* List Definitions */
@list l0
{mso-list-id:1;
mso-list-type:hybrid;
mso-list-template-ids:1 0 -1 -1 -1 -1 -1 -1 -1 -1;}
@list l0:level1
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:"%6\.";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:right;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l0:level2
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l0:level3
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l0:level4
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l0:level5
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l0:level6
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l0:level7
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l0:level8
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l0:level9
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1
{mso-list-id:2;
mso-list-type:hybrid;
mso-list-template-ids:2 0 -1 -1 -1 -1 -1 -1 -1 -1;}
@list l1:level1
{mso-level-number-format:bullet;
mso-level-text:"%6\.";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:right;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1:level2
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1:level3
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1:level4
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1:level5
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1:level6
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1:level7
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1:level8
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
@list l1:level9
{mso-level-start-at:0;
mso-level-text:"";
mso-level-tab-stop:none;
mso-level-number-position:left;
margin-left:0cm;
text-indent:0cm;}
ol
{margin-bottom:0cm;}
ul
{margin-bottom:0cm;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: right;"><span style="color: #504e53; font-family: Arial;"><b>NA NOSA BIBLIOTECA </b></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_pazWaNL4EdM/TD33tzfkqZI/AAAAAAAADDY/vYWZiB-azHE/s1600/Maria+Due%C3%B1as+-+El+tiempo+entre+costuras.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/_pazWaNL4EdM/TD33tzfkqZI/AAAAAAAADDY/vYWZiB-azHE/s320/Maria+Due%C3%B1as+-+El+tiempo+entre+costuras.jpg" width="212" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #504e53; font-family: Arial;">Reconstruimos el relato de cómo se forjó el último e inesperado best seller de la literatura española, escrito por una autora de la que nadie había oído hablar. Una profesora que decidió escribir una novela de amor e intriga inspirándose en sus recuerdos familiares y terminó convirtiéndose en un fenómeno editorial en este país<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 161pt 0.0001pt 0cm; text-align: justify;"><span style="color: #777777; font-family: Arial;">JESÚS MIGUEL MARCOS MADRID 22/04/2011 <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 6pt -0.35pt 0.0001pt 0cm; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">En otoño de 2006, María volvió a Tetuán. Esta vez, vio cosas que no había visto antes. No es que la ciudad donde vivió su abuelo 30 años y donde nació su madre hubiera cambiado. Todo seguía más o menos igual que en sus otras visitas. Quien había cambiado era ella.<b> "Iba con ojos de buscar otra cosa"</b>, recuerda. Quería una novela, la primera.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Lo único que tenía claro era el escenario, Marruecos, y era así porque allí había vivido su familia, la conexión íntima necesaria para que prendiera la mecha de la escritura. Pero le faltaba el resto. Investigó: ¿Qué pasaba en el Tetuán de mi abuelo? Habló con Francisco, presidente de una asociación de antiguos residentes, y también con Ricardo, un español que todavía vive allí y que le hizo de cicerone: <b>"Me abrió mil puertas"</b>. Luego acudió a la familia: su madre, claro, pero sobre todo sus tías Paquita y Estrella, mayores que su madre y, por tanto, con más años de residencia en Tetuán.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Ellas le dibujaron el decorado, pero la trama se la dio Juan Luis Beigbeder, ministro de Asuntos Exteriores con Franco. "Él marca el arco temporal de la novela, desde 1935 al 1943. Es un personaje fascinante, con muchas luces y muchas sombras, contradictorio, enigmático, gran seductor, muy listo, muy culto, mujeriego, con una vida muy intensa, pública y privada", explica María.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Juan Luis será un ancla, pero el timón lo maneja Sira Quiroga, la protagonista, una modista que le va contando la historia a María antes incluso de sentarse ante el ordenador. A la autora le empieza a faltar tiempo. Por momentos, Sira Quiroga va más rápido que ella, porque la protagonista de la novela no tiene que trabajar, pero María sí (es profesora en la Universidad de Murcia). Tomó decisiones: "La guerra la traté muy de refilón.<b> Plasmé cómo se vivía en Tetuán enla posguerra,</b> sin hacer hincapié en lamiseria, sino en la actuación de las potencias extranjeras".<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Los personajes asaltan a María<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Nunca había escrito un libro y empezaba a entender lo que eso significa. La rutina del día a día se desvanecía. Se olvidaba de cosas. Los personajes de la novela la hablaban cuando menos lo esperaba. Le chupaba la ficción. "Algunos personajes se te van un poquito de las manos, se dislocan un poco,<b> pero luego los puedes controlar"</b>, relativiza ella ahora, aunque sus peleas tendría.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">La más rebelde fue Sira Quiroga, claro, la costurera que cataliza todos los ingredientes de la novela: amor, odio, intriga, traición, pasión, glamour... La escritora le había planificado una identidad, pero en el tramo final del libro la protagonista se rebeló con una contundencia inesperada. "Creció más y mejor de lo que yo imaginaba", afirma la autora.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">María escribió la última frase de la novela sin haber terminado de escribirla. Fue así, un día cualquiera. Se levantó por la mañana y Sira Quiroga le guió página a página hasta el momento decisivo del desenlace, hasta estas últimas 23 palabras, dos comas y un punto: "Al fin y al cabo, nos mantuvimos siempre en el envés de la historia, <b>activamente invisibles en aquel tiempo que vivimos entre costuras"</b>. El final del libro. Todavía le quedaban partes por desarrollar, pero el círculo ya se había cerrado.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Antes de peinar los flecos de la novela, María le escribió un mail a Lola. Lola es una agente literaria y no conocía de nada a María, pero la propuesta le hizo tilín. "Cada día recibimos muchísimas solicitudes. Pero esta estaba muy bien hecha, bien estructurada y presentada. Era un buen resumen de la historia". Lola le pidió que se la enviara y María le mandó las primeras cien páginas. "Manejaba unas claves que lo hacían un buen libro. Además de la intriga y el romanticismo, era una historia de superación personal de una mujer luchadora, en un momento histórico reconocible y con un toque de glamour muy interesante", explica Lola.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">La contrató. María iba rematando la novela y se la mandaba a Lola "a cachitos". Y Lola, en su oficina, y también en casa, se iba entusiasmando. "Es otra forma de leer un libro", dice Lola, que en ese momento ya estudiaba a qué editorial le podría interesar. Se acordó de Raquel, editora de una empresa importante que casualmente estaba abriendo una línea nueva de narrativa de ficción.<b> "Por el estilo y el tema, esta le puede gustar a Raquel..."</b>, pensó Lola. La respuesta de Raquel no tardó: "¿Te paso oferta?". La novela había llegado a casa.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Belén, directora de la editorial, decidió comprar la novela por el entusiasmo que mostró Raquel: "Me dijo que había encontrado una joyita de una autora desconocida". Pocos días después, María viajó de Cartagena a Madrid para conocer al equipo de la editorial y comenzar el trabajo de edición del libro. A Belén le llamó la atención la ilusión de María y, sobre todo, lo agradecida que se mostró en todo momento. "Pensé que era la cómplice perfecta para la lucha que en ese momento se iniciaba. <b>Dos años después, me reafirmo por completo:</b> su entrega y cercanía han sido decisivas", confiesa.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">En el túnel de lavado editorial<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">A partir de ese momento, Raquel comienza a trabajar en la novela de María. Corrige erratas, descarga el texto de repeticiones, le sugiere algún cambio, encaja el texto en la maquetación...<b> "La verdad es que no cambió mucho. Raquel fue muy cercana"</b>, dice María, que se volcó mucho en esta parte del proceso, algo que no todos los autores hacen.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">La novela de María no era una apuesta importante de la editorial. Tratándose de una recién llegada, se le dio el tratamiento habitual para los debuts. Cuando Raquel ya avanzaba con el texto, Belén reunió a todo el equipo: edición, diseño, marketing y departamento de prensa. Les contó quién era María, la trama de su novela y a qué público podría ir dirigida. En ese momento, se habló de que el objetivo era el sector femenino. Germán, el director de arte de la editorial<b>, pensó en poner a una mujer en la portada.</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Fue la propia María la que le dio la idea final, sugiriéndole utilizar una pintura de Jack Vettriano. "Normalmente no sugieren nada, pero si lo hacen, lo valoramos, porque es el autor y conoce su novela. En este caso acertó. <b>Además de escribir buenas novelas, trajo buenas ideas",</b> indica Germán, que de inmediato se puso en contacto con la agencia que gestiona la obra del pintor escocés. Preparó siete u ocho modelos de portada con diferentes cuadros y se los envió a María, que eligió uno de tonos azules en el que aparece una mujer de perfil, de pie, con mirada pensativa y sosteniendo una rosa en las manos. Quizá Sira Quiroga había tomado cuerpo, por primera vez.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">El 10 de mayo de 2009 se imprimió la primera tirada, 3.500 ejemplares, listos para estar en las tiendas el 9 de junio. "Era un libro más. Cuando una novela es especial, las editoriales la apoyan con publicidad, algún cartel o te dicen algo los mismos comerciales. En este caso, no hubo nada", recuerda Fernando, un librero del barrio de Vicálvaro (Madrid).<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Coincidió, además, que ese mismo mes salía a la venta la tercera entrega de la trilogía <i>Millenium</i>, de Stieg Larsson, con lo que las posibilidades de llamar la atención desde las estanterías se reducían considerablemente, sobre todo, si eres una desconocida. No fue una salida impactante, pero el 20 de junio, 11 días después de publicarse, la editorial ordenó tirar una segunda edición, esta de menos ejemplares, 2.400. Como bien recuerda María:<b> "No fue una salida impactante. Todo fue poco a poco".</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">La novela se publicó justo antes del verano, una época propicia para el boca a oreja, "ya que es un tiempo en el que la gente lee más", afirma el librero Fernando. A finales de julio, dos tiradas más de 3.000 ejemplares, casi consecutivas, indicaban que la salud de la novela era fuerte. Cuando Fernando volvió a su librería en septiembre, cuatro clientes le pidieron el libro de María.<b> "Rápidamente hablé con la editorial".</b><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">En octubre, un periódico nacional de gran tirada publicaba un artículo sobre el libro, entrevistando a la autora, pero dedicándole tan sólo una sola columna. "He querido escribir una novela ágil que interese y atrape al lector, una obra que recrea un mundo ya perdido y poco conocido, y donde a los personajes les pasan muchas cosas", le dijo María al periodista. A ella, que tenía experiencia dirigiéndose cada día a 200 alumnos como profesora de universidad, no le preocupaban excesivamente las entrevistas.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Avalancha de ejemplares<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Las recomendaciones entre lectores y las apariciones en prensa, modestas pero continuas, incrementaban las ventas día a día. A finales de noviembre, Belén llamó a María para darle una noticia: "La tirada de Navidad va a ser de 25.000 ejemplares". Se trataba de la décima edición. A mitad de la Navidad llegó la undécima: otros 10.000 ejemplares más. Germán no daba abasto:<b> "Llegabas un lunes a la editorial y... ¡otra reedición del libro de María! </b>Era una locura. Se paraba todo y nos poníamos a trabajar en él. Al final nos daba más trabajo, pero lo hacíamos con ganas".<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Lo de cambiar la portada ni se lo plantearon. Una regla básica del negocio: si una cosa funciona, no la cambies. María se tenía que multiplicar para atender a sus clases en Cartagena y conceder entrevistas. En enero de 2010 ya ocupaba una página entera de otro diario nacional y la llamaban los principales popes de las ondas matinales. En uno de esos programas, la escuchó José María, un jubilado de 64 años de Madrid: "Apunté el título en un <i>post-it</i>, siempre los tengo a mano... Al día siguiente fui a la Casa del Libro, la de la plaza del Celenque. Luego lo he visto mucho por ahí, en el metro y el autobús. Y en unas actividades para mayores a las que voy, muchos lo han leído. Fue uno de esos libros que me enganchó y en diez días ya lo había leído". A Paquita, una profesora jubilada, el libro se lo regalaron. "Me lo llevé en un viaje a Almuñécar y <b>cuando llegamos ya lo tenía por la mitad. Te atrapa"</b>, responde, antes de contar con entusiasmo algunos lances de la trama.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">El 17 de marzo de 2010 la tirada ya era de 50.000 copias. "Nadie lo imaginaba en el primer momento", recuerda Belén. En la Feria del Libro de Madrid, las colas delante de la caseta de María no tenían fin. ¿Qué había ocurrido? "La clave son los lectores, que se contagiaron y se lo recomendaban unos a otros, diciendo que estaban leyendo un libro que no les dejaba dormir por las noches. Una tela de araña y... hasta aquí", dice exultante María que, a día de hoy, ha despachado 875.000 ejemplares en España.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">El libro ya está vendiéndose en Italia y Portugal. En mayo se publica en Francia, Alemania y Holanda y en noviembre llega a EEUU. María ha pedido una excedencia en la universidad y ya prepara su siguiente novela.<b> "Está con alfileres...", adelanta. </b>Otro libro entre costuras</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-23924107628597867492011-04-10T22:06:00.001+02:002011-04-10T22:10:56.881+02:00Colección mamut<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0/clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial;"><b><span style="color: #f6b26b;">NA NOSA BIBLIOTECA </span></b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">A editorial <a href="http://www.bangediciones.com/">Bang Ediciones</a> tivo o acerto de publicar a colección <a href="http://www.mamutcomics.com/repos.html">mamut, Mi primer cómic</a>. Bandas deseñadas pensadas para o máis pequenos cun deseño moi atractivo. Esta dividida en tres idades, para os que comezan a ler e para os que aínda non saben.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><a href="http://www.mamutcomics.com/online/mamut_comics/novedad_files/mamut-azul.png" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="124" src="http://www.mamutcomics.com/online/mamut_comics/novedad_files/mamut-azul.png" width="200" /></a><span style="font-family: Arial;"><b>A partir de 3 anos</b> as historias a penas teñen texto, os debuxos son a base do relato, con viñetas que son máis que ilustracións. <b>A partir dos 6 anos</b> mistúranse as linguaxes visuais e literaria creando unha serie de historias que enlazan coas fantasías dos cativos e o seu entorno. <b>A partir dos 9 anos</b> os libros teñen máis vocabulario e as narracións son máis complexas, pero igual de entretidas.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Unha colección máis que recomendable para iniciarse na lectura, pero tamén para pasalo ben, admirando a fermosura da tipografía e a creatividade das historias.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: center;"><span style="font-family: Arial;"><div><embed align="middle" allowfullscreen="true" flashvars="mode=embed&viewMode=presentation&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&autoFlip=true&autoFlipTime=6000&documentId=090722150118-94389d8978234519bcf4a7bd5ab10b4e&docName=rafayzoe1&username=stephane.corbinais&loadingInfoText=RafayZoe&et=1302466212317&er=23" menu="false" name="flashticker" quality="high" salign="l" scale="noscale" src="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf" style="height: 575px; width: 420px;" type="application/x-shockwave-flash"></embed><br />
<div style="text-align: left; width: 420px;"><a href="http://issuu.com/stephane.corbinais/docs/rafayzoe1?mode=embed&viewMode=presentation&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Flight%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&autoFlip=true&autoFlipTime=6000" target="_blank">Open publication</a> - Free <a href="http://issuu.com/" target="_blank">publishing</a></div></div><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-67435792428826264062011-04-06T23:21:00.001+02:002011-04-06T23:21:51.692+02:00Nunha illa no medio do mar<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: right;"><span style="color: #999999; font-family: Arial;"><b style="color: #c27ba0;">NA NOSA BIBLIOTECA</b> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: center;"><span style="color: #999999; font-family: Arial;">03.04.2011 </span><b><span style="color: #666666; font-family: Arial;">OQO Editora non para de sorprendernos e convídanos para que nos somerxamos nun océano inconmensurable de imaxinación. Hoxe presentamos ‘A sesta dos Enormes’ e ‘A visita dos domingos’<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><b><span style="color: #9a9a9a; font-family: Arial;">TEXTOS: ROMINA BAL FOTOS: OQO EDITORA. Galicia Hoxe<o:p></o:p></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110403/contos_499980.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.galiciahoxe.com/img/noticias/20110403/contos_499980.jpg" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Burbullas de cangrexo adurmiñado, murmurios de escuma, golfiños acróbatas, sementes que deixan os soños... Un monstro que me acompaña asustando a toda a xente. Coa puntiña dos dedos tes a oportunidade de pasar as páxinas de dous marabillosos volumes.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Oqo Editora volve presentarnos novidades. A importancia de ler vese sobre todo no desenvolvemento dos cativos, na asimilación dos conceptos e inflúe de xeito positivo no seu comportamento.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">En <b>A visita dos domingos,</b> ilustrado e escrito por Matteo Gubellini o enxeño da escrita mantén o lector durante todo o conto á espreita de como un cativo pode andar por fóra cun monstro. Incluso pensamos se non será un amigo imaxinado, ata que finalmente descubrimos que se trata dun dos piares básicos na infancia do neno, o seu papá.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Os nenos senten atracción polos personaxes fantásticos e gozan créndose protagonistas de mundos imaxinarios. A imaxinación permítelles vivir outras realidades, moi diferentes ás súas.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Este conto enxalza a importancia da implicación dos pais para potenciar e alimentar a imaxinación dos nenos, tan necesaria para a creatividade tanto de pequenos como de adultos. "O xogo entre pais e fillos, a través da ficción e da fantasía, é moi importante", igual que sentar e xogar con eles. Igualmente, podemos empregar o conto para que lles perdan o medo.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;"><b>A sesta dos enormes</b>, o outro libro que hoxe recensionamos é a delicadeza feita conto e unha invitación a soñar. O feito de que nos conten contos de pequenos, na beira da cama é para que nos somerxamos de cheo nun mar de soños que desemboca en creatividade e enxeño.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Os Enormes foron pasar o día na praia. Saltaron as ondas, fixeron castelos de area, buscaron cunchas e xogaron co papaventos. Cando chegou a hora da comida, os cinco sentaron baixo o parasol e, nun abrir e cerrar de ollos, devoraron os bocadillos. Os nenos sempre lacazanean á hora de durmir, sexan da familia dos Enormes, ou dos humanos. Ante estas situacións, un conto é o mellor aliado.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Con todo, non a todos nos atrapa a mesma historia e cómpre personalizalas e adecuar o relato ao interese de cada un. Isto é o que fai maxistralmente <b>A sesta dos Enormes,</b> este conto escrito por Pep Bruno e ilustrado por Natalie Pudalox. Catro historias que conflúen noutra cun extremo coidado de lingua. Un libro máis que recomendado que potencia o coñecemento dos animais do mar e que estimula o mundo marabilloso que cada cativo debe ter.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Lembrade que ler un anaquiño é moi importante a todas as idades.<o:p></o:p></span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-37593509106574957252011-03-28T23:31:00.001+02:002011-03-28T23:31:55.183+02:00Xornadas de Banda Deseñada e Ilustración<div style="text-align: justify;">Grazas ao bo facer do noso compañeiro Anxo contamos con este vídeo onde se resume o traballo feito durante as Xornadas de Banda Deseñada e Ilustración. Grazas a todos, profesorado e alumnado, pola masiva participación. </div><br />
<div style="text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="300" src="http://player.vimeo.com/video/21481000" width="400"></iframe></div><div style="text-align: center;"><a href="http://vimeo.com/21481000">Untitled</a> from <a href="http://vimeo.com/user4002618">DON AURELIO</a> on <a href="http://vimeo.com/">Vimeo</a>.</div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-59803997982587613302011-03-24T19:45:00.001+01:002011-03-28T23:32:26.791+02:00As Campaíñas no Salón do Libro de Pontevedra<div style="text-align: center; width: 425px;"><a href="http://www.slideboom.com/presentations/326420/Campa%C3%AD%C3%B1as-no-Sal%C3%B3n-do-Libro-2011" style="color: #0000cc; display: block; font: 14px Helvetica,Arial,Sans-serif; margin: 12px 0pt 3px; text-decoration: underline;" title="Campaíñas no Salón do Libro 2011">Campaíñas no Salón do Libro 2011</a><object classid="clsid:d27cdb6e-ae6d-11cf-96b8-444553540000" codebase="http://fpdownload.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=9,0,28,0" height="370" id="onlinePlayer326420" width="425"><param name="movie" value="http://www.slideboom.com/player/player.swf?id_resource=326420" /><param name="allowScriptAccess" value="always" /><param name="quality" value="high" /><param name="bgcolor" value="#ffffff" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><param name="flashVars" value="" /><embed src="http://www.slideboom.com/player/player.swf?id_resource=326420" width="425" height="370" name="onlinePlayer326420" type="application/x-shockwave-flash" pluginspage="http://www.macromedia.com/go/getflashplayer"allowScriptAccess="always" quality="high" bgcolor="#ffffff" allowFullScreen="true" flashVars="" ></embed></object><br />
<div style="font-family: tahoma,arial; font-size: 11px; height: 26px; padding-top: 2px;">View <a href="http://www.slideboom.com/" style="color: #0000cc;">more presentations</a> or <a href="http://www.slideboom.com/upload" style="color: #0000cc;">Upload</a> your own.</div></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-76756866772522509672011-03-19T21:02:00.003+01:002011-03-19T21:25:26.813+01:00Novidades marzo 2011<div><embed src="http://static.issuu.com/webembed/viewers/style1/v1/IssuuViewer.swf" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" menu="false" quality="high" scale="noscale" salign="l" flashvars="mode=embed&viewMode=presentation&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Fgrass%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&autoFlip=true&autoFlipTime=6000&documentId=110319150046-a4537fc756054fdebf5a4cb3154e2602&docName=novidades_marzo&username=eladioanxo&loadingInfoText=Novidades%2C%20marzo%202011&et=1300566283166&er=29" style="width:600px;height:450px" name="flashticker" align="middle"></embed><div style="width:600px;text-align:left;"><a href="http://issuu.com/eladioanxo/docs/novidades_marzo?mode=embed&viewMode=presentation&layout=http%3A%2F%2Fskin.issuu.com%2Fv%2Fgrass%2Flayout.xml&showFlipBtn=true&autoFlip=true&autoFlipTime=6000" target="_blank">Open publication</a> - Free <a href="http://issuu.com" target="_blank">publishing</a> - <a href="http://issuu.com/search?q=biblioteca" target="_blank">More biblioteca</a></div></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-23053675653410561202011-03-16T20:10:00.001+01:002011-03-16T20:10:06.315+01:00Fallece la escritora y pedagoga Josefina Aldecoa<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
@font-face
{font-family:Georgia;
panose-1:2 4 5 2 5 4 5 2 3 3;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:595.0pt 842.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:35.4pt;
mso-footer-margin:35.4pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 6pt 10pt 0.0001pt 0cm; text-align: center;"><b><span style="color: #464646; font-family: Arial;">Impulsora de las ideas de la Institución Libre de Enseñanza, tenía 85 años<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #414141; font-family: Arial;">AMELIA CASTILLA</span></b><span style="color: #414141; font-family: Arial;"> </span><span style="color: #414141; font-family: Arial;">- Madrid - </span><span style="color: #414141; font-family: Arial;">16/03/2011<o:p></o:p></span></span></div><table cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: right; margin-left: 1em; text-align: right;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.elpais.com/recorte/20040501elpbabnar_1/XXLCO/Ies/Josefina_Aldecoa.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; margin-bottom: 1em; margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="285" src="http://www.elpais.com/recorte/20040501elpbabnar_1/XXLCO/Ies/Josefina_Aldecoa.jpg" width="400" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Josefina Aldecoa nunha representación das Misiones Pedagógicas</td></tr>
</tbody></table><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><a href="http://www.alfaguara.com/uploads/imagenes/libro/portada/200601/portada-historia-una-maestra.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.alfaguara.com/uploads/imagenes/libro/portada/200601/portada-historia-una-maestra.jpg" width="191" /></a><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Josefina Aldecoa (La Robla, León, 1926) ha fallecido esta mañana en Las Magnolias, su casa próxima a Santander. La escritora, que llevaba meses retirada de la vida pública debido a su delicado estado de salud, sufrió una insuficiencia respiratoria a media mañana y falleció poco después. Tenía 85 años. Sus restos serán incinerados mañana en Santander y enterrados en la intimidad por expreso deseo de la familia.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">El pasado 8 de marzo <a href="http://www.elpais.com/articulo/cultura/Historia/maestra/Josefina/Aldecoa/reeditado/crisolin/elpepicul/20041216elpepicul_10/Tes"><span style="color: #004e88;">la autora de </span><i><u><span style="color: #004e88; text-decoration: none;">Historia de una maestra</span></u></i></a> recibía la medalla de la igualdad que entrega el Ministerio de Sanidad pero su frágil salud le impidió recogerla personalmente. La escritora tenía ya casi todos los premios.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">La narrativa de Josefina, una de las escritoras que mejor han reflejado la sensibilidad femenina, tuvo su punto clave con la publicación de la trilogía <i>Mujeres de Negro</i> y su obra <i>Historia de una maestra</i>, basada en parte en la vida de su madre y en la obra que realizaron los maestros en los años de la República. Este libro se ha convertido en un referente para muchos docentes y es un título habitual en las librerías españolas.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Casada con Ignacio Aldecoa (del que tomó el apellido, porque ella en realidad se apellidaba Rodríguez), la pareja formaba parte de lo que se conoció como los <i>niños de la guerra</i>. Gran amiga de Rafael Sánchez Ferlosio, Carmen Martín Gaite, Ana María Matute y Rafael Azcona, su narrativa se movió entre el intimismo y el costumbrismo.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><b><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Enseñanza y escritura</span></b><span style="color: #333333; font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Durante toda su vida compatibilizó la enseñanza con la escritura. En 1959 fundó el Colegio Estilo, basado en la doctrina de la Institución Libre de Enseñanza, y en él permaneció supervisando la marcha de los alumnos hasta que la enfermedad le obligó a retirarse.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Pese al éxito literario, la escritora nunca pensó en dejar la actividad docente. Para ella la educación fue una auténtica pasión. Para los alumnos el centro era habitual verla cada mañana supervisando las clases. Además, el colegio siempre le dio libertad para hacer lo que quisiera. Su única hija, Susana Aldecoa, tomó el relevo de su madre en el colegio.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">Los libros que cambiaron la vida de Josefina Aldecoa<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">En 2008 <a href="http://www.elpais.com/articulo/portada/Cien/escritores/espanol/eligen/libros/cambiaron/vida/elpepusoceps/20080810elpepspor_1/Tes"><span style="color: #004e88;">EL PAÍS preguntó a 100 escritores españoles qué libros cambiaron su vida</span></a>. Esta fue la respuesta de Josefina Aldecoa:<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">1. <i>Anna Karenina</i>, León Tolstoi.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">2. <i>Madame Bovary</i>, Gustave Flaubert.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">3. <i>Los papeles póstumos del club Pickwick</i>, Charkes Dickens.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">4. <i>El Gatopardo</i>, Giuseppe Tomasi di Lampedusa.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">5. <i>La Regenta</i>, Leopoldo Alas Clarín.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">6. <i>Una habitación propia</i>, Virgina Woolf.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">7. <i>La casa de la alegría</i>, Edith Wharton.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">8. <i>Música para camaleones</i>, Truman Capote.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">9. <i>Las nieves del Kilimanjaro</i>, Ernest Hemingway.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="color: #333333; font-family: Arial;">10. <i>Mi Antonia</i>, Willa Cather.</span><span style="font-family: Arial;"><o:p></o:p></span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-52075031585106451172011-03-12T21:52:00.000+01:002011-03-12T21:52:47.272+01:00El viaje de Kalilu<div style="color: #e69138; text-align: right;"><b>NA NOSA BIBLIOTECA</b></div><span style="font-size: x-small;">ALBERTO FERNÁNDEZ LIRIA- PÚBLICO- 15/1/10</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Jefe del servicio de Psiquiatría del Hospital Príncipe de Asturias y profesor asociado de la Universidad de Alcalá</span><br />
<div style="text-align: justify;"><a href="http://kirabo.eu/wp-content/uploads/2010/01/Frontal_Viaje_de_Kalilu-200x300.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://kirabo.eu/wp-content/uploads/2010/01/Frontal_Viaje_de_Kalilu-200x300.jpg" width="212" /></a><i>El viaje de Kalilu. Cuando llegar al paraíso es un infierno; de Gambia a España: 17.345 km en 18 meses</i>, el relato de Kalilu Jammeh publicado en la Editorial Plataforma, representa el primer intento descarnado de colocar, ante los ojos del lector europeo, el horror de una experiencia en la que sólo sobrevive un 5% de quienes la emprenden. Una experiencia que cuestiona la idea de ser humano en la que nos complace reconocernos. Una experiencia que, a pesar de que anega hasta nuestros previsibles telediarios, nos empeñamos en ignorar con una ignorancia que sólo puede compararse a la de los vecinos de Auschwitz, que aseguran que nunca se preguntaron qué producía aquellos humos en los que se estaban convirtiendo entonces cuatro millones de judíos y 19.000 gitanos. Exactamente como no nos preguntamos nosotros qué ha hecho que la población de tiburones se desplace de sus caladeros habituales en el Atlántico o que las arenas del Sáhara se hayan poblado de osamentas humanas.<br />
La novela <i>Si esto es un hombre</i> de Primo Levi, sobre su experiencia de superviviente de Auschwitz, inaugura lo que podríamos considerar casi un género: el de la literatura sobre el holocausto, que enfrenta dos dilemas fundamentales.<br />
El primero de estos dilemas se refiere a la posibilidad de narrar lo inenarrable que confronta a quien lo intenta con la radical soledad que supone saber que después de contarlo todo, lo esencial de la experiencia sigue sin ser contado. La de quien comprende que quien lo escuche seguirá sin comprender qué le pasó. La del narrador que se quedará sin sentir que el otro puede sentir lo que él siente. Que quedará seguro de que el otro no puede realizar esa operación de ponerse en su lugar a la que llamamos empatía. O sea, de que esta experiencia, más allá del sufrimiento que haya supuesto en ella misma, le ha excluido del género humano que sigue viviendo como si aquello no hubiera pasado porque, en realidad eso sólo le ha pasado a él.<br />
El deber de contarlo<br />
Primo Levi fue capaz –como hizo también el psiquiatra Viktor Frankl, autor de <i>El hombre en busca de sentido</i>– de escribir su libro en 1946; es decir, inmediatamente después de regresar a Italia (si es que a lo que sucede cuando una vuelve al lugar geográfico en que vivió antes de este tipo de experiencias se le puede llamar regresar). E hizo del deber de narrar –para que se supiera, para que no se repitiera…– el leitmotiv de su vida. Amery, Steiner o Semprún no pudieron escribir hasta 20 años después, según nos cuenta este último, porque hubieron de elegir entre el intento –por otro lado, imposible– de contar y el de vivir, que entendieron eran incompatibles.<br />
El segundo dilema se refiere a qué hacer con la experiencia una vez que ha pasado. Algo en lo que entrará en juego una amalgama de memoria, culpa, perdón, resentimiento, aprendizaje, verdad, justicia, reparación… frente a los que los autores de este extraño género se han posicionado de forma diversa y han polemizado con amargura. Y levantará una pregunta fundamental que plantea el mismo título del primer libro de Levi.<br />
En qué medida es posible sentirse humano en esa experiencia y, aún peor, a qué humanidad nos remitiría esa condición de humano, cuando lo que ha sucedido ha podido suceder a manos de seres humanos y ante la mirada indiferente de seres humanos.<br />
Los escritos de Levi y Frankl nos hicieron entrever el interior de los vagones de ganado, el hacinamiento de los cadáveres, la intimidad con el miedo, la traición, la culpa, los niños a la puerta de la cámara de gas y la recogida de cadáveres y enseres después de una sesión, y nos hicieron familiarizarnos con términos como lager, kapo, Häftling, sonderkommando o Musselmann. Era necesario saber que eso ocurrió para poder discutir después qué significa.<br />
Un nuevo holocausto<br />
Kalilu Jammeh coloca ante nuestros ojos al menos la sombra de la misma intimidad con los cadáveres, la misma necesidad de retirar la mirada de quien va a morir para poder vivir, mujeres a las que se les abre el vientre para acceder al dinero que se habían tragado antes de ser violadas, madres que arrojan al suelo del desierto a sus bebés no mucho antes de caer exhaustas y morir sobre ese mismo suelo, personas alegrándose de poder beber al menos orina con azúcar… Y nos confronta con el léxico del nuevo holocausto con sus gidos, sus Kocseurs y sus combates…<br />
Hay una diferencia entre Kalilu Jammeh y Levi o Frankl. Estos últimos escribieron cuando la guerra que puso fin al Holocausto había terminado. El nuevo holocausto está sucediendo ahora. Y gracias a gente como Jammeh –o por su culpa– nos va a ser mucho más difícil disculparnos frente a nosotros mismos y nuestros hijos con la excusa de no habernos enterado que creer a los vecinos de Auschwitz que dicen que no sabían, o no llegaron a preguntarse, qué producía el humo que impregnaba de aquel olor la atmósfera de su tranquilo pueblo.</div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-19453661205648110242011-03-08T08:20:00.002+01:002011-03-08T08:20:00.565+01:00‘La bambina filosófica’, un éxito en Italia<div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: center;"><b><span style="font-size: small;">Booket acaba de publicar en castelán ‘La bambina filosófica. Anatomía de una ruina’, un libro de banda deseñada da autoría de Vanna Vinci protagonizado pola que a propia editorial denomina “a Mafalda do século XXI”, unha nena moi especial que le a Kant cando ten insomnio ou que mesmo pide un lifting como agasallo de aniversario</span></b></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">TEXTO: MANUEL PEREIRA</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/_quCWI2btlzU/TUqKmMEO7aI/AAAAAAAAGxI/SSB0_-WIe0A/s1600/La+bambina+filosofica.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="293" src="http://3.bp.blogspot.com/_quCWI2btlzU/TUqKmMEO7aI/AAAAAAAAGxI/SSB0_-WIe0A/s320/La+bambina+filosofica.jpg" width="320" /></a></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Neste primeiro libro protagonizado pola Bambina filosófica asistimos ó orixinal nacemento da nena e ós seus primeiros anos, nos que van aparecendo os personaxes que a acompañarán nas súas aventuras cotiás. A súa nai, o gorila de peluxe Lillo, o porquiño Lino ou a compañeira de clase da nena, Angelicia, vana acompañando ó longo das tiras e das páxinas completas monotemáticas –desde posibles disfraces para a Bambina ata tests de personalidade–.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">A Lillo atopouno nunha tenda cando a súa nai lle ofreceu comprarlle unha boneca ou un boneco –como alternativa á tan popular Barbie– e tan logo como o viu –el soíño nun estante– decidiu que era o que realmente buscaba, converténdose deste xeito no seu compañeiro case inseparable, co que fala continuamente e que claro, sempre a escoita sen poñer mala cara nin contestarlle.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">O porquiño Lino chegou á casa da nena enviado pola súa tía Cicci para converterse en salchichas, pero... resulta que sabe falar, bailar ou fregar o chan, ten unha tarxeta de visita propia e sobre todo sabe gañar axiña a confianza da xente, por esa razón acaba por ser un convidado máis na vivenda, co seu propio espazo –habilitará o rocho– que el decorará escollendo persoalmente os mobles nunha tenda de Ikea.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">A Angelicia coñécea como compañeira de clase, tras pasar fugazmente por un xardín de infancia onde a súa actitude fronte ós seus compañeiros foi, podiamos dicir, cando menos incomprendida, e onde non se sentía integrada. A súa nova amiga é realmente o seu contrapunto: son efectivamente amigas pero ó tempo as súas personalidades son totalmente diferentes: mentres Angelicia é unha rapaciña ben guiada e tamén podemos considerala como unha soñadora, a Bambina é ante todo rebelde e profundamente crítica co contorno no que lle tocou vivir.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">A protagonista principal deste libro fala e compórtase como unha moza máis que como unha nena no referente a moitas cuestións, interésase pola filosofía –ata o punto de que le autores coma o prusiano Inmanuel Kant, cuxos textos mesmo lle serven de remedio contra o insomnio– e está afeita a pensar sobre algunhas das grandes cuestións da vida, tanto que ás veces ata a cabeza lle bota fume e ten que refrescala.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Xa dixemos que foi comparada con Mafalda, a nena que popularizou no mundo o debuxante arxentino Quino, pero tamén con Calvin, o neno que canda o tigre de peluxe Hobbes converteu noutra estrela da banda deseñada o debuxante estadounidense Bill Watterson.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Con Mafalda comparte certamente actitudes coma o incorformismo –algo do que imos atopando mostras en moitas das tiras deste libro– e co inimitable Calvin algunhas cousas como o feito de ser un pouco traste e compartir as súas vivencias cunha mascota de peluxe, e tamén, por suposto, as queixas sobre a súa vida.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Neste primeiro libro algunhas das tiras e dos debuxos a toda páxina están inspirados directamente por frases pronunciadas por personaxes populares en distintos ámbitos. Por exemplo, o debuxo dunha das páxinas do volume está baseado na provocadora declaración da actriz estadounidense Mae West: “Cando son boa, son moi boa, pero cando son mala, son mellor”.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">E velaí outra cita xurdida do xornalista e escritor satírico austríaco Karl Kraus: “Moitos queren matarme. Moitos queren pasar unha hora charlando comigo. Dos primeiros protéxeme a lei”.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Acerca da autora de La bambina filosófica. Anatomía de una ruina, hai que dicir que Vanna Vinci naceu en Cagliari no ano 1964 e que traballa no mundo dos cómics desde o ano 1990. Iilustrou libros infantís para editoriais de prestixio como Fabbri e Mondadori e colabora coa páxina cultural L’Unità. Gañou o premio Yellow Kid como mellor deseñadora no ano 1999 e actualmente vive e traballa na cidade de Boloña.</span></div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;"><span style="font-size: small;">Na súa web, en www.vannavinci.it, pode verse unha ampla mostra dos seus traballos, e en concreto sobre o personaxe que constitúe o eixo do libro que estamos a falar hai unha web específica, que é www.labambinafilosofica.it, onde se poden ver algunhas tiras –en italiano– e mais poderemos atopar debuxos dos personaxes principais da obra e unha pequena descrición sobre eles e o papel que lles toca xogar dentro das aventuras da Bambina. En italiano xa se publicaron outros tres libros desta serie que agora comeza a publicar Booket.</span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="510" src="http://www.youtube.com/embed/Hya4wo4EziQ?rel=0" title="YouTube video player" width="640"></iframe> </span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-89447015466862551752011-03-03T20:58:00.002+01:002011-03-03T21:00:07.582+01:00Yakari, de Job e Derib<link href="file://localhost/Users/eladioanxo/Library/Caches/TemporaryItems/msoclip/0clip_filelist.xml" rel="File-List"></link> <style>
<!--
/* Font Definitions */
@font-face
{font-family:Arial;
panose-1:2 11 6 4 2 2 2 2 2 4;
mso-font-charset:89;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:513 0 0 0 4 0;}
@font-face
{font-family:Cambria;
panose-1:2 4 5 3 5 4 6 3 2 4;
mso-font-charset:0;
mso-generic-font-family:auto;
mso-font-pitch:variable;
mso-font-signature:3 0 0 0 1 0;}
/* Style Definitions */
p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal
{mso-style-parent:"";
margin:0cm;
margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:12.0pt;
font-family:"Times New Roman";
mso-ascii-font-family:Cambria;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:Cambria;
mso-fareast-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Cambria;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
@page Section1
{size:612.0pt 792.0pt;
margin:70.85pt 3.0cm 70.85pt 3.0cm;
mso-header-margin:36.0pt;
mso-footer-margin:36.0pt;
mso-paper-source:0;}
div.Section1
{page:Section1;}
-->
</style> <br />
<div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial;"><b style="color: #cc0000;">NA NOSA BIBLIOTECA </b></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-S9cheQqwxrs/TW_xo1u8H4I/AAAAAAAAADY/aE03g33uFjg/s1600/01203570101_g.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://lh3.googleusercontent.com/-S9cheQqwxrs/TW_xo1u8H4I/AAAAAAAAADY/aE03g33uFjg/s320/01203570101_g.jpg" width="252" /></a><span style="font-family: Arial;">Yakari é unha banda deseñada franco-belga escrita e debuxada por Job e Derib. Foi traducida a máis de 17 idiomas e mesmo ten unha serie de televisión. Comezou a publicarse en 1973, publicando case que un álbum anual ata o 2008.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">Yakari é un neno síux que vive nas praderías de Norteamérica no século XIX. A súa gran facultade é que pode falar e entender aos animais. Os seus mellores amigos son o seu cabalo Hijo del Trueno e unha nena da tribo, Arco iris. Tamén ten unha aguia que o protexe, Gran Aguila.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Arial;">É un cómic perfecto para os máis pequenos lectores, pero tamén moi entretido para calquera. Cheo de aventuras e diversión, cun debuxo limpo e unhas cores cálidas, ensina tamén a respectar e coidar o medio ambiente. Encantador!!!</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-top: 6pt; text-align: right;"><span style="font-family: Arial;"><o:p><a href="http://www.yakari.fr/">Páxina en francés con xogos e moita información.</a></o:p></span><br />
<br />
<span style="font-family: Arial;"><o:p><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="510" src="http://www.youtube.com/embed/r9YL0r8Iy2o?rel=0" title="YouTube video player" width="640"></iframe> </o:p></span></div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4268926068733170031.post-56518291613563405122011-03-01T22:27:00.000+01:002011-03-01T22:27:46.422+01:00Petaco, de Alberto Guitián<div style="text-align: right;"><b><span style="color: #990000;">NA NOSA BIBLIOTECA </span></b></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-0fGLqcwznO0/TW1kZ99D_HI/AAAAAAAAADQ/W8-oSlTZtkA/s1600/thumb_190_petaco2010.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://lh4.googleusercontent.com/-0fGLqcwznO0/TW1kZ99D_HI/AAAAAAAAADQ/W8-oSlTZtkA/s320/thumb_190_petaco2010.jpg" width="237" /></a>Petaco, do debuxante galego <a href="http://www.culturagalega.org/bd/autores_detalle.php?Cod_prsa=22&busca=Guitian">Guitián</a> foi publicado por <a href="http://www.diaboloediciones.com/">Diábolo Ediciones</a>. Recompila as historietas deste personaxe aparecidas na revista Míster K, ademais de contar con moito máis material extra. </div><br />
<div style="text-align: justify;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-93toUjyAL0g/TW1kcmAwZFI/AAAAAAAAADU/JsfiXKF2F5s/s1600/thumb_550_guiti_petaco17_2007.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://lh4.googleusercontent.com/-93toUjyAL0g/TW1kcmAwZFI/AAAAAAAAADU/JsfiXKF2F5s/s640/thumb_550_guiti_petaco17_2007.jpg" width="492" /></a>Petaco, co seu enorme e característico floco tapándolle os ollos, é un mozo traste ao que lle gusta pouco facer nada que requira un esforzo e que non leve ritmo de rock. Petaco, Suso, Tibi, Silvia, Purita, Don Basilio son personaxes únicos, que nos namorarán e cos que riremos sen parar.<br />
Guitián, é outro dos grandes nomes do humor no noso país. Colaborador de El Jueves, coas historias de Petaco, demostra a súa capacidade de adaptarse a todo tipo de públicos.<br />
O volume conta cun prólogo de Albert Monteys e cunha galería de autores invitados homenaxeando a Petaco: Gustavo Salga, David Rubín, Kiko dá Silva, Sagar Forniés.</div>CPI don Aureliohttp://www.blogger.com/profile/07212733200028638454noreply@blogger.com0